Vörpun f frá mengi X yfir í mengið Y er forskrift eða regla sem úthlutar sérhverju staki úr X nákvæmlega einu staki úr Y. Stakið úr Y sem f úthlutar x er táknað með f(x) og kallast gildi vörpunarinnar f í x. Jafnframt er sagt að f varpi x í f(x). Mengið X kallast skilgreiningarmengi vörpunarinnar og mengið Y kallast bakmengi hennar. Rithátturinn f:X→Y er notaður til að tákna vörpun f með skilgreiningarmengi X og bakmengi Y og ef forskrift hennar er þekkt er hún látin fylgja.
Dæmi: f:N→R; f(x)=2x táknar vörpun með skilgreiningarmengi N og bakmengi R sem úthlutar sérhverju staki x úr N stakinu 2x úr R. Til dæmis má nefna að stakið sem f úthlutar 0 er f(0)=2⋅0=0, stakið sem f úthlutar 7 er f(7)=2⋅7=14 og stakið sem f úthlutar −13 er f(−13)=2⋅(−13)=−26.
Dæmi: g:R→[0,∞[; g(x)=x2 táknar vörpun með skilgreiningarmengi R og bakmengi [0,∞[ sem úthlutar sérhverju staki x úr R stakinu x2 úr [0,∞[. Stakið sem g úthlutar 3 er g(3)=32=9, stakið sem g úthlutar 1,5 er g(1,5)=1,52=2,25 og stakið sem g úthlutar −5 er g(−5)=(−5)2=25.
Tvær varpanir f:X→Y og g:Z→W eru sagðar vera jafnar (þ.e. sama vörpunin) ef þær hafa sömu skilgreiningar- og bakmengi, þ.e. X=Z og Y=W, og sömu forskrift, þ.e. f(x)=g(x) fyrir öll x úr X. Þá er ritað f=g.