Látum $f: X \to Y$ vera fall. Sagt er að $f$ sé takmarkað ef til er rauntala $C$ þannig að $\mid f(x) \mid \leq C$ fyrir öll $x \in X$. Fyrir raunfall $f$ gildir að $f$ er takmarkað ef og aðeins ef það er bæði takmarkað að neðan og takmarkað að ofan, þ.e. ef og aðeins ef það hefur bæði undirtölu og yfirtölu.

Látum $f: X \to Y$ vera fall þar sem $X$ og $Y$ eru hlutmengi í mengi rauntalna. Sagt er að $f$ sé jafnstætt ef fyrir öll $x \in X$ gildir að \[ f(-x) = f(x). \] Graf jafnstæðs falls fellur í sjálft sig við speglun um $y$-ásinn.

Látum $f: X \to Y$ vera fall þar sem $X$ og $Y$ eru hlutmengi í mengi rauntalna. Sagt er að $f$ sé minnkandi ef það umhverfir röðun stakanna í $X$, þ.e. ef eftirfarandi skilyrði er uppfyllt á menginu $X$: \[ Ef\; x_1 \leq x_2, \text{þá er}\; f(x_1) \geq f(x_2). \] Með öðrum orðum er $f$ minnkandi ef fallgildið $f(x)$ helst jafnt eða minnkar eftir því sem $x$ stækkar.

Látum $f: X \to Y$ vera vörpun. Ef bakmengið $Y$ er hlutmengi í mengi rauntalna kallast $f$ raunfall og ef $Y$ er hlutmengi í mengi tvinntalna kallast $f$ tvinnfall. Fall er vörpun sem er raunfall eða tvinnfall. Þegar um fall er að ræða er gildið $f(x)$ yfirleitt kallað fallgildi $f$ í $x$.